SAHTE BENLİKTE YAŞANDIĞINA DAİR SESSİZ İŞARETLER
Gerçek benliğinden uzaklaşmış bir insan bunu çoğu zaman hemen fark etmez. Çünkü sahte benlik, seni korur gibi yapar. Topluma uyum sağlamanı, ilişkileri yürütmeni, ‘normale’ yakın görünmeni sağlar. Ama içten içe çürütür. Eğer bu satırları okuyorsan ve içinden bir şey ‘belki de ben…’ diyorsa, aşağıdaki sorulara dürüstçe cevap verebilirsin.
1. KARARSIZLIKTA BOĞULUYOR MUSUN?
Basit bir seçimde bile ‘ya yanlış yaparsam’ korkusuyla kıvranıyor musun? Çünkü sahte benlik, onay kaygısı yüzünden seni felç eder. Sen ne istiyorsun değil, başkaları ne der diye düşünmeye başlarsın.
2. HERKESE UYUM SAĞLAMAYA ÇALIŞIYOR MUSUN?
Kalabalık bir ortamda herkesle iyi geçinmeye çalışıyor, ama çıktıktan sonra içten içe tükenmiş hissediyor musun? Çünkü gerçek benlik zorla herkese uymaz. Sadece sahte benlik ‘reddedilmemek’ için sınırlarının ihmal edilmesine izin verir.
3. DUYGULARINI BASTIRIYOR MUSUN?
Üzüldüğünde ‘güçlü olmalıyım’ deyip yutuyor musun? Öfkelendiğinde ‘aman huzurum kaçmasın’ diye içine mi atıyorsun?
4. SÜREKLİ TAKDİR VE ONAY PEŞİNDE MİSİN?
“Birileri beni beğensin, birileri ‘aferin’ desin” duygusu seni yoruyor mu? Sahte benlik, iç değeri kaybettiği için dışarıdan onay arar. Ama hiçbir alkış içindeki boşluğu doldurmaz.
5. KENDİNİ ‘DIŞARIDAN GÖRÜYOR’ GİBİ MİSİN?
Hayatına dışarıdan bakar gibisin. Sanki başrolde değilsin; oynuyorsun. Gerçek benlik yaşar, sahte benlik rol yapar. Eğer bu soruların birkaçına bile “evet” dediysen… İçinde hâlâ bir yerlerde seni çağıran gerçek bir ses var demektir. Ve o ses ne susar, ne de vazgeçer. Sadece görülmeyi bekler.
ROL YAPMADIĞIN İLİŞKİLERİ SEÇ
Sana kendin olma alanı tanımayan, seni şekillendirmeye çalışan insanlara sürekli ‘evet’ dedikçe kendine ‘hayır’ dersin.
Gerçek benlik ancak güvenli alanlarda ortaya çıkar.
Bu yüzden sadece seni sevenleri değil, seni duyanları seç.
HAYIR DEMEYİ ÖĞREN
Her şeye ‘tamam’ demek, sevilmenin şartı değildir.
Gerçek benliğe yaklaşmak, sınır çizebilmekle başlar.
Hayır dediğinde sevgiyi kaybedeceğini sanıyorsan…
Zaten o sevgi gerçek değildir.
Dışarıdan gelen takdir geçicidir.
Gerçek benliğin kalıcı bir desteğe ihtiyacı vardır:
Senin kendi gözünde değerli olman.
Bunu başkalarından değil, içinden beklemelisin.
