Büyük bir çoğunluğu online oyun, sanal kumar, sosyal medya bağımlısı olmuş durumda. Gerçek hayattan kaçıp parlak ekranlarla hayatlarını sürdürüp ruhlarını çürütüyorlar. Büyük bir çoğunluğunun; dışarı çıkmak, hayata karışmak, birileriyle irtibata geçmek, ders çalışmak, kariyer yapmak gibi dertleri yok. Bildikleri tek şey bir ekrana saatlerce bakmak. Bu durum da doğal olarak çocukların ve gençlerin kendi kimlik ve şahsiyet gelişimlerini zedeliyor. Dışarı çıkmayan, sosyalleşmeyen, hayatın ne olduğunu bilemeyen evlatlarımız, bir aşamadan sonra dünyadan ve insanlardan korkmaya başlıyorlar artık. Başarısız olmaktan, reddedilmekten, yenilmekten, mücadele etmekten korkan gençlerimiz hayat karşısında daha kırılgan ve çaresiz hissediyorlar.”
SPOR VE SANATLA TANIŞMALARI LAZIM
“Evlatlarımızın hayatta daha güçlü, kararlı, dayanıklı ve şahsiyetli olabilmeleri için atmamız gereken ilk ve bana göre en önemli adım, onları ekran başından kaldırabilecek bir yaşam biçimi sunmaktır. Çocuk eve geldiğinde ya da tatil günlerinde ebeveynlerinin yorgunluk bahanesiyle, sadece telefonlarıyla ya da televizyonla uğraştıklarını görürse o çocuğun ekran bağımlısı olmak dışında bir seçeneği kalmaz. Ebeveynler öncelikle kendi ekran kullanım biçimlerini düzenlemeliler.
Sonrasında ise çocuğa, ekran haricinde alternatif bir dünya sunmalılar. Çocuk kendi yaşıtlarıyla beraber güvenli ortamlarda vakit geçirmeli. Mutlaka spor yapmalı, sanatsal bir faaliyetle uğraşmalı, ailenin güvendiği derneklere, vakıflara yönlendirilip gerçek dünyayla ve gerçek duygularla tanıştırılmalı. Burada temel amacımız çocuğun sporcu ya da sanatçı olması değil sadece yaşadığımız dünyada ilişkilerin nasıl olduğunu anlayabilmesi.”
PROBLEMİ BAŞKASI ÇÖZSÜN İSTİYORLAR
“Hepimizin doğuştan getirdiği bir takım kişilik ve şahsiyet özellikleri vardır. Bu özellikler zaman içerisinde, ebeveynlerimizin desteğiyle şekillenir ve gelişir. Modern çağda ebeveynlere bu konuda düşen ilk görev çocuklarının yaşlarına uygun sorumluluklar vermektir. Çocukları aşırı koruyoruz, sakınıyoruz, saklıyoruz, onların adına her sorunu biz çözüyoruz.
Sonrasında bu çocuklar gerçek hayatta bir problemle baş başa kaldıklarında etraflarında problemi çözebilecek birilerini arıyor ya da o problemden kaçıyor. Çocuğun problemler karşısında zorlanmasına lütfen müsaade edin, gelişim ancak böyle mümkün olur.”
