GEÇMİŞİ SEVGİYLE GERİDE BIRAKMAK
Ben her bahar bir ritüel yaparım. Çok basit ama etkili bir şey: Küçük bir kağıda içimi sıkan ne varsa yazarım. Bir duygu, bir anı, bir kişi… Sonra o kağıdı akan bir suya bırakırım. Ve şöyle derim içimden: “Seni sevgiyle serbest bırakıyorum. Artık sana değil, huzura niyetliyim.” Bunu yapmak, zihnimdeki düğümleri çözmüyor belki bir anda… Ama gönlümde bir yer ferahlıyor. Ve o ferahlık, bana yeni bir yol açıyor. Unutma yol arkadaşım, hayat, sen içini arındırdıkça berraklaşır. Ve bazen bir çiçeğin açışında, bazen sabah serinliğinde, bazen de kalbindeki bir huzur anında bulursun cevabını. O yüzden bu bahar, sadece pencerelerini değil, kalbini de aç. Bu baharla birlikte; geçmişte taşıdığım yükleri sevgiyle bırakmaya, kalbimde biriken kırgınlıkları arındırmaya, içimde uzun zamandır sessiz kalan neşeyi yeniden uyandırmaya ve kendime daha şefkatli, daha anlayışlı yaklaşmaya niyet ediyorum. Her yeni başlangıcı umutla karşılamaya, ruhumda filizlenen değişimi sabırla büyütmeye ve içimde açan baharı sevgiyle kucaklamaya niyet ediyorum. Çünkü biliyorum, asıl bahar dışarıda değil, içeride başlar.
