Yarın Öğretmenler Günü. Pazartesileri yazmadığım için kutlama bugünden…
Başta Aziz Atatürk olmak üzere yolumuzu aydınlatan tüm öğretmenlerimizi sevgi ve saygıyla anıyor, hayatta olanların ellerinden öpüyorum.
Elimde günün anlam ve önemine çok uygun bir alıntı var. Sonuna kadar okumanız dileğiyle paylaşıyorum:
“Bir gün Japon meslektaşım ve hocam Yamamoto’ya sordum: ‘Japonya‘da Öğretmenler Günü kutlandığında, siz nasıl kutlarsınız?’ Soruma şaşırarak cevap verdi: ‘Öğretmenler günümüz yok’ cevabını duyunca ona inansam mı inanmasam mı bilemedim. Aklımdan şöyle bir düşünce geçti: ‘Ekonominin, bilimin, teknolojinin gelişmiş olduğu bir ülke neden hocaya, işine bu kadar saygısızlık ediyor?’
Bir keresinde, işten sonra Yamamoto beni evine davet etti. Okuldan uzakta yaşadığı için metroya bindik. Akşam yoğun saatlerde metro vagonları aşırı kalabalıktı. Bir şekilde içeri girdikten sonra korkuluğu sıkıca kavrayarak ayağa kalktım. Aniden yanımda oturan yaşlı bana yerini verdi. Bir yaşlının bu kadar saygılı tavrını anlamadığım için önerilerini kabul edemedim ama ısrarcıydı, oturmak zorunda kaldım.
Metrodan indikten sonra yaşlı adamın davranışını Yamamoto’dan açıklamasını istedim. Yamamoto gülümseyerek öğretmen rozetimi işaret etti ve şöyle dedi: ‘Bu yaşlı adam senin öğretmen olduğunu gördü ve statüne duyduğu saygının bir göstergesi olarak koltuğundan vazgeçti.’
Öğretmen Yamamoto’ya ilk gidişim olduğu için elim boş gitmek utanç vericiydi, ben de bir hediye almaya karar verdim. Yamamoto ile düşüncelerimi paylaştım, bana destek oldu ve ileride indirimli fiyatlarla mal alabileceğim bir ‘öğretmen mağazası’ olduğunu söyledi.
Yine duygularımı tutamadım: ‘Ayrıcalıklar sadece öğretmenlere mi veriliyor?’ diye sordum. Sözlerimi onaylayarak şunları söyledi: ‘Japonya’da öğretmenlik en saygı duyulan meslek, öğretmen en saygı duyulan kişidir. Japon girişimciler dükkanlarına öğretmenler geldiğinde çok mutlu oluyorlar, bunu kendileri için büyük bir onur olarak görüyorlar.’
Japonya’da kaldığım süre boyunca, Japonların öğretmenlere ne kadar saygı duyduğunu defalarca gördüm. Metroda kendilerine ayrılmış koltuklar var, onlar için ayrı dükkanlar açılıyor, öğretmenler hiçbir ulaşım türü için bilet kuyruğuna girmiyor. Bu nedenle Japon öğretmenlerin hayatlarının her günü onların, öğretmen gününe ihtiyaçları yoktur.
Bu hikayeyi yeniden anlatarak, toplumumuzun öğretmene karşı böyle bir tutuma, böyle bir düzeye çıkmasını ve öğretmenlerin bu kadar yüksek bir unvana lâyık olmasını tüm kalbimle diliyorum!”
Bahsi kaybettiler (!)
Bahis çılgınlığı giderek önü alınmaz bir hale geliyor. Meğer Suudi Arabistan Veliaht Prensi Muhammed bin Selman’ın Donald Trump ile yapacağı görüşmeye hangi elbiseyle gideceği üzerine de bahis oynanmış. Görüşmeye kefiye giyerek giden Prens, toplantı sonrasında bu durumu şöyle açıklamış:
“Buraya gelmeden önce biri bana siyah takım elbise giyeceğime bahis oynayabileceğiniz bahis siteleri olduğunu ve buna bahis oynarsanız neredeyse 17 katını alabileceğinizi söylemişti. Üzgünüm, bahsi kaybettiniz. Bir dahaki sefere bol şans…”
İyi ki tüm birikimiyle kendi üzerine bahis oynamamış!
Şeref kürsüsü
Adam uyandığında arabasını bu halde görüyor. O sırada yanına yaklaşan işçi diyor ki “Dün komşunuzun evinin dış cephesini boyadık. Aracınızın zarar görmemesi için bunu yapmamızı istedi.” (Çocuk gürültüsü ya da otopark tartışması için komşusunu bıçaklayanlara ithaf olunur)
Zap’tiye
İnsan hangisinin erkek, hangisinin kadın tuvaleti olduğunu anlayana kadar altına yapar vallahi!..
Ne demiş?
“Biz çocukken ezan okununca evlere dağılırdık. Şimdiki çocuklar telefonlarının şarjı bitince dağılıyorlar.” (Sosyal Medyadan)
