Söz sırası Refik’te… Peki kim bu Refik? Muhtemelen kendi de bilmiyor, hayatta kendini bir yere, bir amaca konumlandırmaya çalışan bir kararsız. Futbolcu olamayan bir baba, şarkıcı anne arasında kimliğini arayan biri Refik… Afişinde “Açılın Ben de Oyuncuyum” yazan Refik oyununun yazarı Orkun Genç, yönetmeni Sercan Şekerci ve yardımcı yönetmen Alara Türkü Aktaş ile buluşuyorum. 18 Ekim’de Taksim Ara Sahne’de prömiyer yapacak oyunu konuşmaya başlıyorum. Sercan Şekerci, “Tiyatro ile alaylı olarak üniversite kulüplerinden başlayarak 15 yıldır ilgileniyorum. Üç dört defa bıraktım ama o beni bırakmadı” diyor. Refik ile sahnelere geri dönmesi için onu eski öğrencisi Orkun Genç ikna ediyor: “Orkun’un kendisi de yönetmenlik yapıyor ama bana gelip ‘Hocam ben bu kez sahnede olmak istiyorum, gelip yönetir misin?’ dedi. Orkun da, Alara (Türkü Aktaş) da tanıdığım, bildiğim insanlar. Haziran ayında yolculuğumuz başladı. İki üç aylık yoğun çalışmaların ardından eylül ayında oyunu akış haline getirdik.” Refik, gerçek bir hayat hikayesi mi? “Gerçek hayattan hareketle kurmaca hikayemiz var. İkisinin harmanlandığı, iki saatlik, iki perdelik, dram ağırlıklı, trajikomik bir oyun Refik… Mizah öğelerini işin içine kattığımız dram ağırlıklı bir oyun bekliyor tiyatroseverleri… Tiyatro, seyirci ile birlikte yaşayan bir performans ve bizim oyunumuzda da seyirciyle iç içe geçen, interaktif bölümler var.
Alara Türkü Aktaş / Oyunun Yardımcı Yönetmeni
HERKES KENDİ HİKAYESİNİ SAHNEYE TAŞIYABİLİR
“Marmara Üniversitesi Mütercim Tercümanlık mezunuyum. Metin analiz etme ve anlama üzerine çalışıyorum. Afişte ‘Açılın Ben de Oyuncuyum’ diyoruz. Oyun, izleyen herkesin Refik gibi kendi hikayesini vakti geldiğinde sahneye taşıyabileceğini gösteriyor. Bu oyun sadece lösemi ya da bir futbolcu hikayesi değil. İnsanlar üç boyutlu ve başlarından çok şey geçiyor. Kimisinin anne babasının boşanması da travma olabiliyor. Refik de hayatta kendini nerede konumlandıracağını bilen biri değil. Farklı insanların gözleri üzerinden yaşıyor hayatını.”
KANSERİ TİYATRO SAYESİNDE YENDİM
Orkun Genç, Marmara Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümü mezunu… Refik, kaleme aldığı altıncı büyük oyun. Bu, önce futbolcu sonra oyuncu olmak isteyen, hayatın küçük ayrıntılarını görmeyi başaramayıp sonunda lösemi kanserine yakalanan bir gencin hikayesi: – Oyunun teması asla kanser değil, kanser sadece Refik’in yolculuğunda onun ayağına takılan bir engel. Oyunun kahramanı Refik kansere yakalanan milyonlarca insandan yalnızca biri. Ben de lösemi hastalığı geçirdim. Deneyimleri benimle aynı olsa da Refik benden apayrı bir karakter. Refik bir dost, o bizden biri, kusurları olan bir insan, bir seyirci. – Lösemiye yakalandığım ilk gün bunu kabullendim ve atlattım.
(Orkun yaşadıklarını o kadar rahat anlatıyor ki, gerçek iyileşmenin gerçekten beyinde olduğunu fark ediyorum bir kez daha) İlik nakli oldum, artık tekrarlama olasılığı herkesle aynı. – Genel provamızı izlemeye gelenler arasında kanseri atlatmış biri vardı. Oyuncumuzun arkadaşının arkadaşıymış. Geleceğini biz de bilmiyorduk, tamamen tesadüf. Oyunu izledikten sonra geçirdiği süreci tekrar yaşadığını ve çok duygulandığını söylemiş. Yani böyle şeyler yaşanacak tabii. Benim de kanseri yenmemde tiyatronun büyük payı olduğunu söylemeliyim. Oyunda herkesin kendinde bir parça bulacağını düşünüyorum. Refik’in futbola ilgisi ona babasından geçen buruk bir sevda. Babası omzu çıktığı için futbolcu olamıyor, bu ona miras kalıyor. Annesi de şarkıcı. Refik de arada kalıyor, ‘Popçu mu olsam, yoksa topçu mu?…’ Başka bir alternatif düşünemiyor. Sonra manevi abisi ona bir alternatif sunuyor. ‘Bak oyuncu olabilirsin’ diye… Kısacası Refik, sahneye çıkmaya cesaret edip hikayesini anlatabiliyor. Ama anlatılmayan hikayeler de var. ‘Haydi siz de çıkın anlatın’ diyoruz. Daha anlatmayayım, yoksa spoiler vermiş olurum. -Yerli yazar krizi var ülkede. Bu topraklarda çok fazla hikayemiz mevcut, onları sunmamız lazım. Biz de konuya önem veriyoruz. Türk edebiyatına yerli metinler kazandırmaya çalışıyoruz, yazarlar arıyoruz.
