ÇOCUĞUNA DEĞER VERİLMEDİ
Bizim için, başka bir evde çocuğunun aç kalması yalnızca fiziksel bir ihmal değil; “Çocuğuma değer verilmedi” hissini doğurur. Bu hikâye Türkiye’de konuşulsa ilk tepki, “O çocuk sofraya davet edilmez mi? Sofraya bir tabak daha eklemek bu kadar mı zor?” olurdu. Türk kültüründe misafir, evin bereketidir; misafir çocuksa evin neşesi. Onu aç göndermek, sadece sofradan değil, gönülden de eksiltmektir.
KÜÇÜK DETAY, BÜYÜK YARA
Bir çocuk; oyun, arkadaşlık, sıcaklık, yemek bekler. Playdate, sadece bir oyun buluşması değil; çocuklar için ‘dış dünyaya güven sınavı’ olabilir. Bu sebeple, ev sahibi annenin, çocuklara yaklaşımı misafir edilen çocuğun ruh dünyasını derinden etkiler. Yorum yapan bir annenin sorduğu gibi: “Bu kadar mı zor olurdu, önceden bilgilendirmek veya su vermek?” Evet, zor değil. Ama bazen en insani davranışlar, en basit olandır. Bu sebeple bir durumu ‘onların kültürü böyle’ diyerek geçiştiremeyiz. Bu aslında bir insanlık ve merhamet göstergesidir.
PLAYDATE PROTOKOLLERİ VAR
Bu olay, playdate ortamında bir tür ‘yol haritası’na ihtiyaç olduğuna dikkat çekiyor: Çünkü oyun buluşmaları hem yurt dışı hem de ülkemizde sıkça yapılan bir aktivite…
1 Ön bilgilendirme: Ev sahibi, planlı yemek veya dinlenme zamanları hakkında misafir ebeveyne önceden bilgi vermeli.
2 Check-in kültürü: Süreç boyunca kısa mesajla ‘her şey yolunda mı?’ sorusu hem güven hem iletişim açısından değerli.
3 Esnek hazırlık: Davet edilen çocuk için alternatif atıştırmalık ya da içecek hazırlanması gerekir. Ana yemek vakti sofraya birlikte oturulur.
4 Çocukları korumak: Misafir çocuğu korumak, onu hem fiziksel hem de psikolojik olarak güvende tutmak şarttır. Yemek yedirmek, su ihtiyacını karşılamak da bunların içine girer.
KÜLTÜR FARKI TARTIŞMASI
Bazı ülkelerde yemek daveti, özel bir planlama gerektirir. Misafir çocuklara sadece atıştırmalık verilmesi ‘yeterli’ kabul edilir. Bu yaklaşım, Türkiye’deki ‘herkese sofrada yer açma’ anlayışıyla taban tabana zıttır. Bu nedenle olay, kültürel şok etkisi de yarattı.
